الحاقات فیلم را به جای دیگری منتقل خواهیم کرد/ استقبال فعالان میراث‌فرهنگی شیراز
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۰۱۲۴۳
باشگاه خبرنگاران جوان شیراز - ساخت سازه با استفاده از بلوک و سیمان در باغ تاریخی عفیف آباد شیراز برای ساخت دکور فیلم «سوشون» واکنش‌هایی داشت.
کارگردان فیلم سووشون با انتشار ویدئویی در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام، ضمن اشاره به اینکه «سووشون» رمان شاخص سیمین دانشور و یکی از شاهکار‌های ادبی ایران است و حدود یک‌سال‌ونیم پیش "رایت" این کتاب را خریده تا براساس آن فیلمنامه بنویسد و سریالی بسازد، درباره ساخت دکور برای این سریال در باغ تاریخی عفیف‌آباد توضیح داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او گفت: علی‌رغم نظر گروه تولید که به‌صرفه نبود این سریال را در شهر شیراز کار کنیم و بهتر بود در تهران کار کنیم، اصرار کردم در شیراز این سریال ساخته شود، به خاطر آن‌که معماری و اتمسفر شیراز بتواند در سریال نشان داده و ثبت شود.
آبیار گفت: به نظرم، تهران و شهرک‌های سینمایی برای تهران قدیم ساخته شده و معماری شیراز بسیار متفاوت، عجیب و شگفت‌انگیز است و سریال سووشون که مالِ شیراز است باید در این شهر با بنا‌هایی متعلق به همان دوره، فیلمبرداری می‌شد.
کارگردان این فیلم گفت: در واقع هدف ما این بود که معماری بناها و اتمسفر زیبای شیراز بتواند در سریال نشان داده شود. چراکه از نظر من شهرک‌های سینمایی در تهران برای نمایش تهران قدیم ساخته شده است.
آبیار گفت: شیراز معماری متفاوت و شگفت‌انگیزی دارد و به نظر من سریال سووشون که متعلق به مردم شیراز است باید در همین شهر و در بنا‌های متعلق به همان دوره فیلمبرداری شود. در نتیجه ما از بین باغ‌های شیراز، ضلع جنوبی باغ عفیف آباد را برای کار فیلمبرداری انتخاب کردیم تا بتوانیم به فیلمبرداری صحنه‌های مربوط به یک منزل مسکونی در این مکان بپردازیم.
او گفت: به دلیل بزرگ بودن فضا احتیاج به یک دیوار داشتیم که البته دیواری که درحال حاضر ساخته شده پِی ندارد و همچنین نیاز به وجود یک حوض داشتیم که با پلاستیک ضخیمی این حوض را ایجاد کرده و زیر آن را پوشانده‌ایم.
آبیار گفت: به پیشنهاد طراح صحنه و با کسب مجوز‌های لازم و رعایت نکات ضروری به منظور حفظ بنا قرار شد روی بنا را با پلاستیک و پارچه بپوشانیم و دو گوشواره ایجاد کنیم.
او گفت: این گوشواره بر روی اسکلت فلزی قرار دارد و با زمین یک متر و با دیوار بیست سانتی‌متر فاصله دارد و حتی اطراف این اسکلت را بلوک‌های سیمانی چسبانده‌اند. کارشناسان مختلفی از این طرح دیدن کردند و معتقد بودند که این طرح هیچ ضرر و آسیبی برای عمارت باغ عفیف آباد به دنبال ندارد.
آبیار گفت: اما من خودم فعال میراث فرهنگی هستم و سالها برای سرزمین آبا و اجدادی خود تلاش کرده‌ام لذا به احترام مردم که نگران آسیب به عمارت باغ عفیف آباد هستند الحاقات را به جای دیگری منتقل خواهیم کرد.
او گفت: من فقط یک کارگردان هستم و این گروه مانند سازمانی است که هر کدام از این افراد وظایفی دارند. کسب مجوز و انجام نامه نگاری با ادارت مختلف و پیشبرد این مسایل برای ساخت بنا، الحاقات و دکور با گروه تولید است و کارگردان فقط می‌تواند نظر خود را در خصوص خواسته‌هایی که دارد بیان کند.
آبیار گفت: من امیدوارم با ساخت این سریال گوشه‌ای از تاریخ و فرهنگ غنی مردم شیراز و معماری شگفت انگیز بناها در این شهر را به مردم جهان بشناسیم. این کار نیاز به کمک و همدلی مردم شیراز دارد و امیدواریم این امر محقق شود.
مدیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی و گردشگری فارس هم در این باره گفت: طی روزهای اخیر تصاویر ساخت و ساز‌های باغ عفیف آباد جهت تهیه لوکیشن یک فیلم خاطر اهالی شیراز، دوستداران میراث فرهنگی و محافظان بنا‌های تاریخی این خاک را آزرد.
مسعود منیعاتی با اشاره به موج انتقاد‌ها به این اقدام، گفت: با کمال احترام و ارزش بسیار نسبت به نگاه‌های نگران همه عزیزان در سراسر ایران و شیراز طی صحبت‌ها و رایزنی‌هایی که از طرف انجمن دوستداران میراث فرهنگی و گردشگری فارس با عوامل تولید این فیلم و سرکار خانم آبیار صورت گرفت نتیجه بر آن شد که سازه‌های الحاقی آسیب رسان از این بنای تاریخی حذف شود و چنانچه قصدی بر دکور قابل حمل باشد با نظر متخصصان و دوستداران میراث فرهنگی شکل پذیرد.
منیعاتی خطاب به کارگردان این فیلم ، گفت: خانم آبیار شما نیز فرزند برومند و بانوی توانای همین خاک هستید و مسلما نمیتوان بر تلاش شما جهت معرفی هنرمندان و میراث این شهر به ویژه سیمین دانشور عزیز و اثر گرانبهای ایشان یعنی سووشون چشم پوشید.
او گفت: بسیار سپاسگزاریم که به دغدغه مردم این شهر و کشور اهمیت داده و بااعلام تصمیم بر حذف الحاقیات آسیب زا به دغدغه‌های علاقه‌مندان به آثار تاریخی و ملی پاسخ گفتید.
مدیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی و گردشگری فارس گفت: قطعا این شهر، مردم و آثار تاریخی آن با قلب و رویی گشاده پذیرای شما، همراه و همدل عوامل در تهیه این اثر ارزشمند برای شیراز خواهند بود.
هشتم بهمن‌ماه امسال انتشار عکس‌هایی از ساخت و ساز‌های عجیب در باغ عفیف آباد واکنش‌های مختلفی به دنبال داشت که موید محسن‌نژاد سرپرست اداره‌کل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی استان فارس در واکنش به ساخت یک سازه در باغ تاریخی عفیف‌آباد، گفت: ساخت یک سازه در باغ تاریخی عفیف‌آباد شیراز برای ساخت یک فیلم سینمایی تاریخی و به صورت موقت است.
او همچنین عنوان کرده بود که این فیلم تاریخی بناست که در شان مردم شیراز باشد و به همین دلیل یکی از فضاهایی که در این مدت مورد استفاده قرار می‌گیرد مجموعه باغ عفیف‌آباد است و این سازه به عمارت باغ عفیف‌آباد هیچ ضربه و آسیبی نمی‌زند بلکه به شکل قابل جابه جایی است و فاصله لازم هم با بنا رعایت شده است.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: میراث فرهنگی فارس ساخت فیلم باغ عفیف آباد شیراز دوستداران میراث فرهنگی باغ عفیف آباد مردم شیراز آبیار گفت او گفت بنا ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۰۱۲۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرنوشت «تلخ» کارخانه‌ای که «موزه» نشد/«ریسباف» فقط «دست به دست» می‌شود!
خبرآنلاین اصفهان- فاطمه کازرونی: کارخانه تاریخی «ریسباف» حدود ۱۰ سال است که میان نهادهای مختلف دست به دست می شود، هر بار خبر از واگذاری این کارخانه به یک ارگان برای تبدیل شدن به موزه به گوش می رسد و خبر در خبرگزاری‌ها تا سال بعد منجمد می شود؛ با این رویه سالهاست فقط خبر تبدیل این کارخانه را به موزه می شنویم، ساختمان کارخانه هر روز فرسوده تر می‌شود؛ اطراف آن ساختمانهای تجاری بالا می‌رود و هر کلنگِ بر زمین، زخمه‌ای بر دل این کارخانه کهنه می شود که همچون خرابه ای اما هنوز پابرجاست.
تاریخ پر فراز و نشیب کارخانه ریسباف
نخستین باری که برای تهیه گزارش درارتباط با کارخانه ریسباف، تا این بنای تاریخی، پیاده راه پیمودم را به خوبی به یاد می آورم؛ ظهر یک روز گرم تابستان بود و من فاصله خانه تا این کارخانه تاریخی را زیرسایه سار درختان چناری که تنه آنها ترمیم شده اما هرگز تبر بر پیکر آنها رد نابودی بر جای نگذاشته بود گام برمی داشتم اما امروز که در «هفته فرهنگی اصفهان» تا کنار این کارخانه از خیابانهای «نصف جهان» گذر می‌کنم، چشمانم چیزی از «فرهنگ و تاریخ» نمی‌بیند به جز جای خالی بیش از ۳۰۰ درخت در منطقه یک اصفهان که به عنوان میراث «شیخ بهایی» دیگر اثری از آنها موجود نیست و خستگی تمام ناشدنی که از تن کارخانه تاریخی ریسباف در زیباترین و قدیمی ترین خیابان جهان، شره می‌کند!
سال ۹۳ بود که طی مراسمی که با دعوت معدودی از خبرنگاران برای بازدید از این کارخانه‌ی در تملک بانک ملی برگزار شد، از «ریسباف» خسته عیادت کردیم و مسئولان از استاندار و شهردار وقت اصفهان تا رئیس و غیره سخن‌ها از پروژه پرافتخار تبدیل این کارخانه به موزه گفتند، ما دیدیم، شنیدیم، نوشتیم و امیدوارانه منتظر ماندیم تا سال ۹۶، یعنی سالی که نام کارخانه ریسباف اصلا از دهن مسئولان در سخنرانی های مختلف نمی افتاد، آن سالها گویی انتظار اصلا سخت نبود و شور ابتدای جوانی رویای موزه دار شدن اصفهان را این همه دور از دسترس نمی پنداشت.
زنجیره ای تمام نشدنی از ادعای دلسوزی برای ریسباف
۱۱ اردیبهشت ماه سال ۹۶ که رسید ابوالفضل قربانی عضو شورای اسلامی شهر اصفهان پس از مدتها بار دیگر سخن از «ریسباف» به زبان آورد و در ارتباط با حوزه تفکیک زمین‌های مربوط به پشم ریس، ریسباف و شهرضای جدید به عنوان مرغوب‌ترین زمین‌های شهر اصفهان صحبت کرد و تذکر داد که باید مشخص شود این زمین‌های در تصدی چگونه و به چه کسانی واگذار شده است.
وی تصریح کرد: ضروری است که مشخص شود که شایعاتی که این روزها در خصوص واگذاری تعدادی از پلاک‌های این زمین‌های تفکیک شده به برخی از شهرداران مناطق و مسئولان صحت دارد یا خیر.
۲۳ آذرماه همان سال، قدرت الله نوروزی شهردار اصفهان در هفتمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری خواستار واگذاری این کارخانه به شهرداری شد و عنوان کرد: در صورت واگذاری این مکان به شهرداری می توان طرح های خدماتی برای استفاده از فضای موجود در آن را اجرایی کرد.
وی افزود: فضاهایی مانند کارخانه ریسباف اصفهان ظرفیت به کارگیری برای همه اقشار از شهروندان تا دوستداران هنر و میراث فرهنگی را دارد.
خرید کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان
نکته جالب اینکه ۲۸ آذرماه همان سال به فاصله یک هفته از صحبتهای شهردار اصفهان، سرپرست شرکت عمران و بهسازی شهری ایران از خریداری کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان آن هم به عنوان بنای غیر تاریخی خبر داد!
هوشنگ عشایری در ادعایی عجیب عنوان کرد که ریسباف اصلا کارخانه تاریخی نیست! و تملک این کارخانه قدیمی با موضوع احیای بافت تاریخی متفاوت است و آن را در راستای اجرای یکی دیگر از وظایف شرکت عمران و بهسازی مبنی بر «اصلاح نقاط ناهمگون شهری» و با هدف تغییر جریان مدیریت شهری خریداری کرده اند چرا که ریسباف بنای تاریخی نیست!
ریسباف به جای موزه، کاربری کارخانه نوآوری گرفت!
خرید این کارخانه توسط شرکت عمران و بهسازی شهری ایران نیز پایان این ماجرا نبود و سال ۹۸، اتفاق عجیب دیگری افتاد، کارخانه ای که سالها توسط استانداران مختلف اصفهان کاربری‌ها مختلف برای آن ذکر شده بود، در نهایت به دلیل عدم توافق مناسب با بخش خصوصی و به دلیل واقع شدن در یکی از تجاری‌ترین نقاط اصفهان سالهاست خاک بی تدبیری می‌خورد به جای کاربری موزه نام کارخانه نوآوری گرفت.
سیدحسن قاضی عسگر سرپرست هماهنگی امور اقتصادی استانداری اصفهان، بهمن ماه سال ۹۸ این خبر را عنوان کرد و گفت: پس از سالها بحث بر سر احیای کارخانه ریسباف، در نهایت تصمیمات لازم برای احیا این کارخانه به عنوان کارخانه نوآوری اتخاذ شد.
وی ادامه داد: توجه به اینکه «ریسباف» یکی از بقایای باقیمانده از صنعت نساجی اصفهان است تصمیم گرفتیم این کارخانه را به مرکز نوآوری در شهر تبدیل کنیم تا به رشد کارآفرینی و صنایع خلاق کمک شود.
و اما.....
«ریسباف» و زمانی که در تقویم مسئولان جایگاهی ندارد
بازهم عقربه های ساعت از سال ۹۸ چرخیدند و زمانی دراز گذشت، زمانی که انگار در تقویم برخی مسئولان هیچ معنایی ندارد، میراث فرهنگی اصفهان چندین مسئول عوض کرد، استانداران و شهرداران اصفهان تغییر کردند و فرجی حاصل نشد، سال ۱۴۰۰ یک بار دیگر دوستداران اصفهان و دغدغه‌مندان طی نامه‌ای به وزیر میراث فرهنگی کشور و استاندار اصفهان خواستار حفظ و احیای ساختمان تاریخی ریسباف اصفهان شدند و این سرنوشت عجیب همچنان ادامه داشت!!
گویی قصه ریسباف ادامه داشته و دارد؛ داستان تکراری واگذاری کارخانه از سال ۱۴۰۰ تاکنون نیز تغییر اساسی را تجربه نکرد تا اینکه خردادماه سال ۱۴۰۲ یک تیتر تکراری از نور صالحی رئیس شورای شهر اصفهان، دوباره به یادمان آورد که «کارخانه ریسباف همچنان بلاتکلیف است»!
جالب اینکه با چند روز فاصله از آخرین یادآوری رئیس شورای شهر یعنی ۲۵ خردادماه ۱۴۰۲، رضا مرتضوی استاندار اصفهان باز هم خبر از واگذاری مجدد این کارخانه به وزارت میرث فرهنگی برای احداث موزه ملی اصفهان داد و گفت: موضوع تبدیل کارخانه ریسباف به موزه اصفهان در کمیسیون حقوقی و قضائی هیئت دولت مطرح و مورد پیگیری قرار گرفت و طبق این مصوبه حق بهره‌برداری زمین کارخانه، از وزارت اقتصاد به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی جهت احداث موزه بزرگ اصفهان واگذار شد.
انتظار به سر رسید؛ کارخانه دوباره به دست شهرداری رسید!
بدین ترتیب کارخانه آذرماه همان سال به میرث فرهنگی واگذار شد اما اکنون و پس از گذشت حدود یک سال از وعده استاندار اصفهان برای گشوده شدن درب این کارخانه به روی مردم و پس از تنها ۵ ماه از تحویل کارخانه به میراث فرهنگی بار دیگر خبر رسیده که مالکیت ریسباف به شهرداری اصفهان رسیده است، خبری که استاندار اصفهان در نخستین نشست خبری سال جدید با خبرنگاران مطرح کرد.
قرار است با توجه به توافق بعمل‌آمده میان معاونت هماهنگی امور عمرانی استانداری، شهرداری اصفهان و اداره کل میراث فرهنگی، از فروردین امسال، این مجموعه تاریخی و صنعتی بزرگ اصفهان پس از برآوردهای اولیه و تهیه شرح خدمات، برای انجام عملیات نجات بخشی و ایجاد نمایشگاه فرهنگی و گردشگری در آن در اختیار شهرداری قرار گیرد تا به موزه تبدیل شود!
شاید طبیعی است کارخانه ریسباف اصفهان در یکی از گران ترین مناطق اصفهان قرار دارد، چنین سرنوشت عجیبی داشته باشد، فراموش نمی کنیم که حتی در برهه هایی از زمان بخش هایی از این کارخانه به عمد تخریب می شد، فرقی نمی کند کارخانه باشد، بنای تاریخی و قدیمی یا سینما، دراین دنیای پربلای پرمنفعت سودجویی برخی آدمها تمامی ندارد.
همان طور که سالیان پیش یکی از اعضای شورای شهر اصفهان بیان کرد که در راه مدرنیته شهری باید بلندنظر بوده و از «عالی قاپو» و «چهلستون» نیز بگذریم، مدرنیته ای ظاهری که در حقیقت منفعت طلبی برخی افرادی است که سالها شاهد تلاش آنها برای ورود به نهادهای شهری به نفع خود و تغییر قوانین، مانند بلندمرتبه سازی های غیرقانونی در اصفهان بودیم؛ درست همانند بلایی که بر سر «سینما ایران» نیز آمد و به جرم قرار داشتن در بهترین منطقه اصفهان یعنی چهارباغ عباسی و باتوجه به وسعت بنا قبل از تعیین تکلیف به شکل شبانه تخریب شد!
روزشمار تاریخی، بار دیگر از سال ۱۴۰۳
حالا این ماییم و بار دیگر شهادت روزگار و این قلم که خواهد نوشت آیا شهرداری و علی قاسم زاده شهردار اصفهان می تواند سرنوشت این کارخانه را تغییر دهد؟! «ریسبافی» که تنها کارخانه باقیمانده از مجموع ۹ کارخانه تاریخی پارچه‌بافی در اصفهان است و در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۰۱۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، از امروز بار دیگر در انتظار وعده های تکراری مسئولان عمر می گذارند.
و این «نصف جهانی» است که پس از گذشت ۱۰ سال از سال ۹۳ و با وجود این همه آثار تاریخی و عتیقه که برخی در انبارهای موزه‌داران و یا در زیر باران و آفتاب از میان می رود، هنوز که هنوز است «موزه ملی» ندارد! شاید این بار با پیگیری استاندار اصفهان درسال ۱۴۰۳ و قول جدی وی به مردم، گره از سرنوشت یکی از کهن ترین پروژه‌های برزمین مانده اصفهان باز شود و ریسباف اصفهان نیز بتواند هوای بهاری این روزهای نصف جهان را بدون دغدغه نفس بکشد.
توضیح: عکسهای درون گزارش مربوط به وضعیت کارخانه در سال های مختلف است.
46
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903136
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟